چگونه آلرژی را درمان کنیم؟؟
واکنش‌های آلرژیک می‌توانند از یک ناراحتی خفیف تا یک فوریت پزشکی خطرناک، متغیر باشند. این واکنش‌ها زمانی بروز می‌یابند که بدن شما در برابر موادی که لزوماً برای بدن خطرناک نیستند (مانند شوره بدن گربه‌ها یا مایت ها (کنه‌ها) ی موجود در گردوغبار)، پادتن تولید می‌کند. این واکنش بیش‌ازحد سیستم ایمنی، علائمی را به وجود می‌آورد که موجب ناراحتی شما می‌شود مانند تحریکات پوستی، گرفتگی بینی، مشکلات گوارشی یا حتی در مواردی مرگ به بار می‌آورد. شما می‌توانید با استفاده از راهکارهایی، علائم آلرژی خود را به‌صورت خانگی درمان کرده و در صورت عدم درمان از این طریق، به پزشک مراجعه کنید.
درمان سریع برای واکنش‌های آلرژیک شدید
علائم شوک آنافیلاکسی را بشناسید. این‌گونه واکنش آلرژیک می‌تواند سریعاً منجر به مرگ شده و در اولین دقایق تماس با ماده آلرژی‌زا بروز یابد. علائم شوک آنافیلاکسی عبارت‌اند از:
کهیر
خارش
قرمز شدن یا رنگ‌پریدگی پوست
احساس اینکه راه گلوی شما بسته‌شده است
ورم کردن زبان یا گلو
مشکلات تنفسی یا خس‌خس سینه
ضعیف شدن و تند شدن نبض
استفراغ
اسهال
غش کردن
اگر همراه خود آمپول اپی نفرین دارید، تزریق کنید. اگر با خود آمپول اپی نفرین (اپی پن) همراه دارید، آن را به خود تزریق کنید. به دستورالعمل‌های درج‌شده بر روی بسته‌بندی آن توجه کنید. دارو را به قسمت خارج ران خود تزریق کنید. آن را به ناحیه دیگری از بدنتان تزریق نکنید، زیرا احتمال بیشتری دارد که دچار عوارض جانبی آن شوید.
در صورت تغییر رنگ یا مشاهده لخته‌های جامد درون دارو، از آن استفاده نکنید.
حتی پس از تزریق دارو، به پزشک مراجعه کنید. به دلیل اینکه شوک آنافیلاکسی می‌تواند سریعاً موجب مرگ شود، حتی اگر حالتان بهتر شده باشد به اورژانس مراجعه کنید.
در صورت شروع مجدد علائم، معاینه توسط پزشک ضروری است.
عوارض جانبی تزریق اپی نفرین می‌تواند شامل واکنش‌های پوستی، غش کردن، نامرتب شدن یا افزایش ضربان قلب، استفراغ، سکته و مشکلات تنفسی باشد.
ریشه‌یابی آلرژی
عوامل آلرژی‌زای رایج را بشناسید، برای مثال منابع آلرژی‌زای غذایی مانند آجیل‌ها که می‌توانند منجر به واکنش‌های آلرژی بسیار شدید شده و تحریکات پوستی، تهوع و حتی گاهی اوقات شوک آنافیلاکسی را در پی داشته باشند. بسته به عوامل حساسیت‌زای شما، به‌احتمال‌زیاد مجموعه علائم متفاوتی خواهید داشت. در زیر به برخی از عوامل آلرژی‌زای شایع اشاره شده است:
موادی که در هوا وجود دارند مانند گرده‌ها، شوره‌های حیوانات (که منجر به حساسیت افراد به سگ و گربه‌ها می‌شود)، مایت های موجود در گردوخاک و کپک‌ها، اغلب موجب گرفتگی بینی، سرفه و عطسه می‌شود.
نیش زنبور و حشرات که باعث ورم، درد و خارش شده و در موارد شدید، به‌احتمال‌زیاد شوک آنافیلاکسی می‌دهد.
مواد غذایی مانند بادام‌زمینی یا سایر آجیل‌ها، گندم، سویا، ماهی، صدف، تخم‌مرغ و شیر، ممکن است موجب مشکلات گوارشی نظیر تهوع، استفراغ یا اسهال یا حتی شوک آنافیلاکسی شوند.
داروهایی مانند پنی‌سیلین اغلب باعث واکنش‌های سیستمیک مانند بثورات پوستی، کهیر یا شوک آنافیلاکسی می‌شوند.
لاتکس یا سایر موادی که با پوست شما در تماس هستند ممکن است موجب تحریکات پوستی موضعی مانند بثورات، کهیر، خارش، تاول یا پوسته‌پوسته شدن شوند.
گرما یا سرمای شدید، نور آفتاب یا اصطکاک با پوست می‌تواند واکنش‌هایی مشابه علائم آلرژی به همراه داشته باشد.
برای انجام تست آلرژی، به پزشک مراجعه کنید. اگر در تعیین حساسیت خود مشکلی دارید، پزشک می‌تواند آزمایش‌هایی را برای تشخیص آن انجام دهد.
در تست پوستی یا تست پریک، پزشک مقدار کمی از مواد آلرژی‌زا به در زیر پوست شما تزریق کرده، سپس واکنش‌های قرمزی و ورم را مشاهده می‌کند.
انجام تست پریک یا خراش پوستی جهت شناسایی علت حساسیت در آلرژی‌های فصلی و یا آسم آلرژیک و یا در برخی موارد کهیرها انجام می‌شود. این تست تحت شرایط خاصی انجام می‌شود و در عرض نیم ساعت علت آلرژی مشخص می‌شود.
پزشک با انجام تست خونی، قادر است ارزیابی کند که آیا بدن شما نسبت به یک ماده آلرژی‌زا واکنش ایمنی می‌دهد یا خیر؟
با روش حذف کردن، مواد غذایی آلرژی‌زا را شناسایی کنید. این کار بایستی تحت نظر پزشک انجام شود.
اگر به یک ماده غذایی آلرژی‌زا مشکوک هستید، آن را از رژیم خود حذف کنید.
اگر نسبت به آن ماده غذایی آلرژی داشته باشید، با حذف کردن آن علائمتان بایستی بهبود یابند.
پزشکتان ممکن است مجدداً از شما بخواهد آن ماده غذایی را مصرف کنید تا بررسی کند آیا علائمتان عود خواهند کرد یا خیر؟ این کار به تأیید اینکه آن ماده برای شما آلرژی‌زا است، کمک می‌کند.
داشتن یک دفترچه یادداشت غذایی در طی این فرآیند می‌تواند به شما و پزشکتان کمک کند تا علائم خود را پیگیری کرده و سایر مواد آلرژی‌زای احتمالی دیگری را که ممکن است در معرض آن باشید شناسایی کنید.
درمان آلرژی‌های فصلی
درمان‌های خانگی را امتحان کنید. قبل از استفاده از مکمل‌ها یا داروهای گیاهی، حتماً با پزشک خود صحبت کنید، خصوصاً زمانی که داروی دیگری را مصرف می‌کنید یا مبتلابه بیماری دیگری نیز هستید تا مطمئن شوید که آن‌ها تداخل نداشته و شرایط شما را بدتر نخواهند کرد. همچنین، دوز مصرفی داروهای گیاهی چندان مشخص نیست، بنابراین دشوار است که بدانید چه مقدار مصرف می‌کنید. به یاد داشته باشید: “طبیعی بودن” لزوماً به معنای “بی‌ضرر” بودن نیست.
از قرص‌های باتربور استفاده کنید. یک مطالعه علمی نشان داده است که این قرص‌ها التهاب را کاهش داده و تأثیراتی مشابه آنتی‌هیستامین‌ها دارد. بروملین نیز اثرات ضدالتهابی دارد.
از روغن اکالیپتوس به داخل یک ظرف آب ریخته و بخار آن را تنفس کنید. این روغن بوی تندی دارد و سینوس‌های شما را باز می‌کند؛ اما از خوردن یا مالیدن آن به پوست خود بپرهیزید، زیرا این ماده سمی است.
با استفاده از اسپری سرم آب‌نمک، احتقان بینی خود را برطرف کنید. این سرم به کاهش التهاب و آبریزش بینی شما کمک خواهد کرد.
برای تسکین علائم شایع آلرژی، از آنتی‌هیستامین‌های خوراکی استفاده کنید. آنتی‌هیستامین‌ها به رفع آبریزش بینی، خارش و آبریزش چشم، کهیر و ورم کمک میکنند. برخی از آنتی‌هیستامین‌ها موجب خواب‌آلودگی شما می‌شوند، بنابراین بعد از مصرف آن‌ها از رانندگی کردن خودداری کنید. آنتی‌هیستامین‌های رایج عبارت‌اند از:
سیتریزین (زیرتک)
دسلوراتادین (کلارینکس)
فکسوفنادین (آلگرا)
لووسیتریزین (زایزل)
لوراتادین (آلاورت، کلاریتین)
دیفن هیدرامین (بنادریل)
اسپری‌های آنتی‌هیستامین مخصوص بینی را امتحان کنید. این اسپری‌ها عطسه، گرفتگی سینوس‌ها و ترشحات پشت حلقی را کاهش داده و خارش و آبریزش بینی را تسکین می‌دهند. آن‌ها را می‌توانید با نسخه تهیه کنید:
آزلاستین (آستلین، آستپرو)
اولوپاتادین (پاتانیز)
از آنتی‌هیستامین‌های چشمی برای تسکین خارش، قرمزی و ورم چشم‌ها استفاده کنید. برای جلوگیری از سوزش، آن‌ها را در یخچال نگهداری کنید.
آزلاستین (اپتیوار)
امداستین (امادین)
کتوتیفن (آلاوی، زادیتور)
فنیرامین (ویزین آ، اوپکن آ)
از تثبیت‌کننده‌های ماست سل به‌عنوان جایگزینی برای آنتی‌هیستامین‌ها استفاده کنید. اگر قادر به تحمل آنتی‌هیستامین‌ها نیستید، این داروها به شما کمک خواهند کرد. این داروها از آزادسازی مواد شیمیایی که موجب واکنش‌های آلرژیک می‌شوند، جلوگیری میکنند.
ماست سل‌ها سلول‌های بزرگی هستند که به تعداد زیاد در بافت همبند یافت می‌شوند وظیفه اصلی ماست سل‌ها ذخیره واسطه‌های شیمیایی است که در جریان واکنش‌های آلرژیک آن‌ها را آزاد می‌سازند و مهم‌ترین واسطه‌های شیمیایی مترشحه به‌وسیله ماست سل‌ها، هپارین و هیستامین می‌باشند.
کرومولین، یک اسپری بینی بدون نسخه است.
قطره‌های چشمی نسخه‌ای شامل مرومولین (کرولوم)، لودوکسامید (آلومید)، پمیرولاست (آلاماست) و ندوکرومیل (آلوکریل) هستند.
گرفتگی بینی و سینوس را با داروهای ضد احتقان خوراکی کاهش دهید. بسیاری از آن‌ها را بدون نسخه می‌توانید تهیه کنید. برخی از آن‌ها دارای آنتی‌هیستامین هستند.
سیتریزین و سودوافیدرین (زیرتک دی)
دسلوراتادین و سودوافیدرین (کلارینکس دی)
فکسوفنادین و سودوافیدرین (آلگرا دی)
لوراتادین و سودوافیدرین (کلاریتی دی)
گرفتگی بینی خود را با اسپری‌ها و قطره‌های ضداحتقان بینی تسکین دهید. این داروها را بیش از سه روز استفاده نکنید، زیرا در این صورت گرفتگی بینی را تشدید خواهند کرد.
اکسیمتازولین (افرین، دریستان)
تتراهیدروزولین (تایزین)
التهاب خود را با استفاده از اسپری‌های بینی کورتیکواستروئید، کاهش دهید. این داروها، مانع از گرفتگی، عطسه کردن و آبریزش بینی می‌شوند.
بودزوناید (رینوکورت آکوآ)
فلوتیکازون فوروات (وِرامیست)
فلوتیکازون پروپیونات (فلوناز)
مومتازون (نازونکس)
تریامسینولون (نازاکورت آلرژی 24 ساعته)
در صورت مؤثر نبودن داروهای دیگر، از قطره‌های چشمی کورتیکواستروئیدی استفاده کنید. این داروها، خارش، قرمزی و آبریزش چشم‌ها را تسکین می‌دهند، اما شما باید تحت نظر یک چشم‌پزشک باشید، زیرا این داروها ممکن است احتمال ابتلا به کاتاراکت، گلوکوما، عفونت‌های چشمی و سایر مشکلات را افزایش دهند.
فلورومتولون (فلارکس، اف ام ال)
لوتپردنول (آلرکس، لوتماکس)
پردنیزولون (امنیپرد، پرت فورت)
ریمکسولون (وکسول)
آلرژی‌های شدید خود را با کورتیکواستروئید های خوراکی درمان کنید. این داروها را به مدت طولانی استفاده نکنید، زیرا عوارض جانبی آن‌ها بسیار جدی است. این داروها ممکن است موجب کاتاراکت، استئوپروزیس (پوکی استخوان)، ضعیف شدن ماهیچه‌ها، زخم، بالا رفتن قند خون، به تأخیر افتادن رشد کودکان و بالا رفتن فشارخون شوند.
پردنیزولون (فلو_پرد، پرلون)
پردنیزون (پردنیزون اینتنسول، رایوز)
آنتاگونیست های گیرنده لکوترین را امتحان کنید. این داروها لوکوترین ها را خنثی میکنند. لوکوترین ها موادی هستند که در واکنش‌های آلرژیک در بدن ترشح می‌شوند. این داروها بایستی موجب کاهش التهاب شوند.
از روش درمان حساسیت‌زدایی استفاده کنید. به این روش ایمونوتراپی نیز گفته می‌شود و به‌کارگیری آن زمانی توصیه می‌شود که داروها تأثیری بر بهبودی نداشته و شما همچنان در معرض مواد آلرژی‌زا قرار می‌گیرید.
پزشک، شما را در معرض ماده آلرژی‌زا قرار داده تا واکنش بدنتان نسبت به آن کاهش یابد. در هر مرتبه، دوز ماده آلرژی‌زا را افزایش داده تا جایی که تحمل کافی در بدنتان ایجاد شود.
مواد آلرژی‌زا معمولاً به بدنتان تزریق می‌شوند، اما اگر نسبت به چمن یا رگ وید آلرژی داشته باشید، قرص‌های زیرزبانی برایتان تجویز خواهد شد.
رگ وید : این گیاه بومی آمریکای شمالی بوده که موجب بروز آلرژی و تب یونجه می‌شود.
این درمان بایستی تحت نظر پزشک انجام شده و دوره درمانی آن چند سال طول می‌کشد.
کاهش تماس با مواد آلرژی‌زا
از تجمع مواد آلرژی‌زا در خانه خود جلوگیری کنید. بسیاری از مواد موجود در هوای خانه می‌تواند باعث آلرژی شود. این مواد می‌توانند شوره بدن حیوانات، مایت های موجود در گردوغبار و گرده‌هایی باشند که از بیرون به داخل خانه آمده‌اند.
مرتباً جاروبرقی بکشید. استفاده از جاروبرقی‌هایی که دارای فیلترهای هوای قوی (HEPA) هستند، مواد آلرژی‌زای موجود در هوا را کاهش می‌دهند.
تعداد فرش‌های خانه خود را کاهش دهید. برخلاف زمین سفت، فرش‌ها مواد آلرژی‌زا و شوره حیوانات را در خود نگه‌داشته و مانع از پاک‌سازی آن‌ها در خانه می‌شوند.
ملحفه‌های خود را مرتباً بشویید. شما یک‌سوم روز خود را در تختخواب سپری می‌کنید. اگر مواد آلرژی‌زایی بر روی ملحفه‌ها و بالش شما وجود داشته باشد، شما یک‌سوم زمان خود را در حال تنفس این مواد هستید. روی تشک خود از روکش پلاستیکی استفاده کنید تا از نشست مواد آلرژی‌زا جلوگیری کند.
قبل از خواب موهای خود را بشویید تا هرگونه گرده‌ای که در لابه‌لای آن‌ها گیر افتاده است، شسته شود.
اگر به گرده‌های خاصی آلرژی دارید تا جایی که می‌توانید در زمان‌هایی از سال که مقدار این گرده‌ها در هوا بیشتر می‌شود، در خانه بمانید. پنجره‌های خود را ببندید تا این گرده‌ها از بیرون به داخل خانه نیایند.
از رشد کپک‌ها جلوگیری کنید. این کار باعث کاهش مقدار زیادی از اسپورها در هوا می‌شود.
خانه خود را با استفاده از فن و رطوبت‌گیر در اتاق‌هایی مانند حمام که رطوبت بالایی دارند، خشک نگه‌دارید.
هرگونه نشتی در خانه خود را برطرف کنید. این نشتی می‌تواند از چکه کردن سطوح گرفته تا نشت آب از سقف بطوریکه آب از دیوارها پایین بریزد، باشد.
اگر در خانه خود کپک دارید، آن را با محلول آب و مواد سفیدکننده از بین ببرید.
از خوردن غذاهایی که نسبت به آن‌ها آلرژی دارید، بپرهیزید. اگر نسبت به غذاهایی آلرژی دارید که دارای ترکیبات رایج مانند تخم‌مرغ و گندم هستند، بایستی قبل از مصرف، به ترکیبات تشکیل‌دهنده مواد غذایی توجه کنید.
زمانی که به رستوران می‌روید، حساسیت‌های غذایی خود را به گارسون اطلاع دهید. شدت آلرژی خود را تأکید کرده و اطلاع دهید که ممکن است سلامتی شما را به خطر بیندازد تا مطمئن شوید که متوجه نیازهای شما شده‌اند.
در صورت نیاز، غذای خود را همراه داشته باشید. در این صورت، همیشه ازآنچه می‌خورید آگاه هستید.
به‌طور حرفه‌ای، هر نوع لانه زنبور یا حشراتی را که در نزدیکی یا بالای خانه شما هستند، از بین ببرید. اگر نسبت به نیش حشرات آلرژی شدید دارید تا زمانی که لانه‌شان پاک‌سازی شود، از آن‌ها دور بمانید.
شما احتمالاً نیاز خواهید داشت هرچند سال یک‌بار این کار را انجام دهید.
هشدارها
1 – اگر ورم ایجادشده، بر تنفستان تأثیر نمی‌گذارد، از روش‌های کاهش ورم آلرژیک استفاده کنید.
2 – با پزشک خود در مورد اطلاعات درج‌شده بر روی برچسب داروها صحبت کنید تا مطمئن شوید پس از مصرف این داروها می‌توانید رانندگی کنید.
3 – اگر تحت درمان با داروهای دیگری هستید، از پزشک خود در مورد تداخل دارویی سؤال کنید. داروهای گیاهی و مکمل‌ها می‌توانند موجب تداخلات دارویی شوند.
4 – زمانی که تحت درمان دارویی هستید، از مصرف نوشیدنی‌های الکلی بپرهیزید.
5 – قبل از مصرف هرگونه دارو در صورت بارداری یا قبل از دادن دارو به کودکان، با پزشک خود صحبت کنید.