پوست شما به‌طورمعمولی، مانع از ورود میکروب‌ها و باکتری‌ها به درون بدن شما می‌شود. اگرچه، پوست می‌تواند نسبت به انواع مختلف عفونت‌های باکتریایی، قارچی و ویروسی نیز، آسیب‌پذیر باشد. از شایع‌ترین عفونت‌های پوستی باکتریایی می‌توان به سلولیت، فولیکولیت و زرد زخم اشاره کرد.
برای درمان عفونت پوستی‌تان، شما نیاز به مراجعه به پزشک دارید. عفونت‌های پوستی باکتریایی و قارچی عموماً توسط کرم‌های آنتی‌بیوتیکی یا آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی تجویزشده توسط پزشک، درمان می‌شوند. درمان عفونت‌های ویروسی دشوارتر است، اگرچه برخی از آنها را می‌توان توسط داروی های آنتی‌ویروسی خوراکی، درمان کرد.
درمان عفونت‌های پوستی باکتریایی
به نواحی قرمز شده، متورم و دردناک پوستتان توجه کنید. بیشتر اشکال عفونت باکتریایی پوست به‌صورت خراش‌های قرمزرنگ، متورم و لکه‌دار به یک‌شکل یا شکل دیگر بروز می‌کند. برخی از آنها بیشتر، کودکان را مبتلا کرده و برخی دیگر فقط نواحی خاصی از بدن را درگیر می‌کنند. رایج‌ترین اشکال عفونت پوستی باکتریایی عبارت‌اند از:
سلولیت که غالباً در پاها و صورت ایجاد می‌شود. سلولیت باعث ایجاد بثورات برجسته، دردناک و پلاک مانند می‌شود.
زرد زخم، اغلب در صورت دیده می‌شود. این بیماری در کودکان شایع‌تر بوده و به‌صورت برجستگی‌ها و پوستول‌های چرکی در اطراف دهان و بینی دیده می‌شوند.
پوستول‌ها (Pustule) یک قسمت برآمده از پوست و پر از مایع زردرنگ به نام چرک است و درواقع شبیه به یک جوش بزرگ است. مشکلات متفاوتی اعم از ضایعات آکنه تا بیماری آبله، می‌تواند باعث آن شود.
فولیکولیت، در داخل و اطراف فولیکول‌های مو ایجاد می‌شود. این عارضه می‌تواند به‌صورت یک سری برجستگی‌های نسبتاً خفیف و کوچک باشد یا اینکه شدیدتر شده و تبدیل به پوستول های بزرگ دردناک شود.
از پزشک خود در مورد کرم‌های موضعی، پرس‌وجو کنید. به پزشک خود مراجعه کرده و از او بخواهید عفونت شما را بررسی کند. در مورد علائم خود و مدت‌زمانی که مبتلابه این عارضه هستید، صحبت کنید. اکثر بیماری‌های پوستی باکتریایی را می‌توان با استفاده منظم از کرم‌های دارویی تجویزشده، درمان کرد.
برای مثال، فولیکولیت با استفاده از کرم‌های دارویی موضعی مانند کلیندامایسین ۱% یا اریترومایسین ۲% قابل‌درمان است.
دستورالعمل‌های درج‌شده بر روی بسته‌بندی نسخه را مطالعه کنید. اکثر کرم‌های موضعی را روزانه باید ۲ تا ۳ مرتبه بر روی عفونت استعمال کرد.
از پزشک خود در مورد داروهای آنتی‌بیوتیک خوراکی سؤال کنید. عفونت‌های باکتریایی که توسط کرم‌های موضعی درمان‌نشده‌اند، معمولاً با تجویز آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی، قابل‌درمان هستند. در برخی موارد، ممکن است پزشکان برای درمان عفونت باکتریایی، پنی‌سیلین تجویز کنند (یا آمپول پنی‌سیلین را تزریق کنند).
برای مثال، سلولیت با کرم‌های موضعی درمان نمی‌شود. احتمال دارد پزشک شما داروی آنتی‌بیوتیکی آنتی استافیلوکوکی خوراکی را تجویز کند.
بیماری پوستی باد سرخ یا اریزیپلاس، یک عفونت باکتریایی مشابه سلولیت است که غالباً توسط پنی‌سیلین درمان می‌شود.
از عوارض جانبی پنی‌سیلین می‌توان به درد مفاصل، تب و نفس‌نفس زدن اشاره کرد. درصورتی‌که با عوارض جانبی شدیدتری مانند گرفتگی شکم یا تشنج مواجه شدید، با پزشک خود تماس بگیرید.
درمان عفونت‌های پوستی قارچی
عفونت‌های قارچی ایجادشده در نواحی گرم و تاریک پوستتان را بررسی کنید. برخلاف عفونت‌های باکتریایی که نواحی باز و خشک بدن را درگیر می‌کنند، قارچ‌ها بیشتر به نواحی گرم، مرطوب و تاریک پوست تمایل دارند. عفونت‌های پوستی قارچی تقریباً به‌اندازه عفونت‌های باکتریایی شایع هستند و احتمال بروز علائمی مانند خارش و سست شدن پوست، در این‌گونه عفونت‌ها بیشتر است. شایع‌ترین بیماری‌های پوستی قارچی عبارت‌اند از:
۱ – بیماری پای ورزشکار که منحصراً در پاها ایجاد می‌شود. پوست تاول‌زده، ترک‌خورده، خارش‌آور و درد پا، نتیجه حاصل از ابتلا به این بیماری است.
۲ – کچلی قارچی (ringworm) که برخلاف اسم آن توسط کرم‌ها ایجاد نمی‌شود و هر قسمتی از بدن را مبتلا می‌سازد. بیماری کچلی قارچی، یک یا چند لکه خارش‌آور، گرد و کوچک که اغلب قطر آن به‌اندازه ۱٫۳ سانتیمتر است، ایجاد می‌کند.
۳ – خارش ژوک (Jock itch)، در نواحی کشاله ران و روی باسن ایجاد می‌شود. خارش ژوک، مانند عارضه قبلی، خارش‌آور بوده و می‌تواند بثورات دایره مانندی مشابه بیماری کچلی قارچی، به وجود آورد.
از پزشک خود در مورد کرم‌های دارویی بدون نسخه، سؤال کنید. مانند عفونت‌های باکتریایی، عفونت‌های پوستی قارچی توسط کرم‌های دارویی قابل‌درمان هستند. اگرچه، بسیاری از کرم‌های ضد قارچی نیاز به نسخه پزشک نداشته و می‌توانید آنها را بدون نسخه از داروخانه محلی‌تان خریداری کنید، اما از پزشک خود بخواهید که مؤثرترین کرم را برای شما تجویز کند.
برای مثال، بیماری کچلی قارچی معمولاً توسط کرم‌های موضعی بدون نسخه مانند لامیزیل، میسلکس، لوتریمین و میکاتین درمان می‌شود.
از پزشک خود در مورد تجویز کرم‌ها یا داروهای ضد قارچی خوراکی، سؤال کنید. شما برای استفاده از کرم‌های دارویی با دوز بالاتر، نیاز به نسخه پزشک خواهید داشت. به دستورالعمل‌های درج‌شده بر روی بسته‌بندی کرم دقت کنید، اکثر آنها را باید ۲ تا ۳ بار در روز استعمال کرد.
برای مثال، موارد شدید بیماری خارش ژوک یا پای ورزشکاران، به‌طورمعمول نیاز به تجویز کرم‌های دارویی موضعی (نافتیفین یا کتوکونازول) یا داروهای ضد قارچی خوراکی (ایتراکونازول و تربینافین) دارند.
درمان عفونت‌های پوستی ویروسی
به زگیل‌ها و ضایعات برجسته ناشی از عفونت‌های پوستی، توجه کنید. عفونت‌های پوستی ویروسی، علائم گوناگونی دارند و می‌توانند نواحی مختلف بدن را مبتلا سازند. اکثر آنها به شکل ضایعات برجسته، دردناک و چرکی هستند. شایع‌ترین عفونت‌های پوستی ویروسی عبارت‌اند از:
۱ – عفونت ناشی از ویروس هرپس سیمپلکس که بیشتر در اطراف لب‌ها و نواحی تناسلی شایع است. ویروس هرپس یک یا چند تاول ایجاد می‌کند که بسیار دردناک بوده و با ترکیدن آنها، مقدار زیادی چرک از آنها خارج می‌شود.
۲ – هرپس زوستر یا بیماری زونا، بیشتر در نواحی قفسه سینه مشاهده می‌شود، اگرچه می‌تواند صورت و گردن را نیز درگیر کند. در بیماری زونا، یک سری از تاول‌های دردناک و برجسته شبیه پوستول ایجاد می‌شود.
۳ – زگیل‌های ناشی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، معمولاً در اندام‌های تناسلی و دهان ایجاد می‌شوند. عفونت‌های ویروسی می‌توانند زگیل‌هایی را ایجاد کنند که هیچ ارتباطی به ویروس HPV ندارد مانند زگیل‌های پلانتار که به‌طور رایج در کف پا ایجاد می‌شوند.
با پزشک خود در مورد داروهای ضدویروسی، صحبت کنید. عفونت‌های ویروسی بسیار سخت‌تر از عفونت‌های باکتریایی یا قارچی درمان می‌شوند. در بسیاری از موارد، به‌راحتی به شما توصیه خواهد شد که اجازه دهید تا عفونت روند خود را طی کند. اگرچه، ارزش این را دارد که از پزشک خود بخواهید برای درمان عفونت ویروسی‌تان، دارویی تجویز کند.
برای مثال، عفونت‌های ناشی از هرپس سیمپلکس و هرپس زوستر، به‌طور رایج توسط داروی ضدویروسی خوراکی آسیکلوویر درمان می‌شود، هرچند، ممکن است پزشکتان داروی های فامسیکلوویر و والاسیکلوویر را نیز تجویز کند.
از پزشک خود در مورد سایر روش‌های درمانی سؤال کنید. تمامی عفونت‌های ویروسی با مصرف دارو درمان نمی‌شوند. با پزشک خود در مورد سایر روش‌های درمانی صحبت کنید. برای مثال، زگیل‌ها معمولاً به کمک روش‌های لیزر درمانی و سرمادرمانی، برداشته می‌شوند. در برخی از موارد، برای برداشت آنها نیاز به استفاده از اسیدها و کرم‌های موضعی سوزش‌آور نظیر پودوفیلین، کانتاکور یا تری کلرواستیک اسید است.
همچنین، زگیل‌های پلانتار کف پا به‌طور رایج با فریز کردن درمان می‌شوند.
نکات
۱ – ابتلا به عفونت‌های پوستی باکتریایی نسبت به عفونت‌های قارچی و ویروسی در افراد بسیار بیشتر است. اکثر عفونت‌های باکتریایی توسط باکتری‌های استافیلوکوکوس و استرپتوکوکوس ایجاد می‌شوند.
۲ – پزشک احتمالاً در صورت تشخیص عفونت پوستی قارچی، از پوستتان نمونه‌گیری خواهد کرد. سپس، برای تشخیص عفونت، سلول‌های پوستی خراشیده شده زیر میکروسکوپ بررسی خواهند شد.
۳ – همیشه قبل و بعد از استعمال داروهای موضعی، دستان خود را بشویید.
۴ – زمانی که مبتلابه عفونت پوستی شده‌اید، لباس‌ها و حوله خود را از دیگران جدا کنید.
بدون دیدگاه